Het verhaal van moeder Alice over haar plotseling verdwenen oorlogsliefde Bas
Ik werkte als verpleegster in het Marinehospitaal in Soerabaja. En zo heb ik Bas leren kennen, die werkte daar als ziekenverpleger in dienst van de Nederlandse marine. Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht, dat is gegroeid. Je denkt: leuke jongen. Hij begon me te bevallen. We begonnen met elkaar om te gaan. Samen eten, dansen in de marinierskantine. En verder denk je daar eigenlijk niet bij na. Het was gewoon gezelligheid. Ik raakte zwanger, zo ging dat nou eenmaal in die tijd. Maar opeens was hij foetsie.
Goed nieuws. Het V-fonds (Nationaal Fonds voor Vrede, Vrijheid en Veteranenzorg) heeft ons een ondersteuningssubsidie toegekend om de kosten van de hosting van deze website te dekken. Daar zijn we heel blij mee. Een volgende stap is op zoek te gaan naar financiële injecties om de website inhoudelijk te kunnen blijven vullen, en om de teksten in het Indonesisch te vertalen en de sprong naar Indonesië te maken. Door vertaling in het Bahasa Indonesia is Oorlogsliefdekind.nl pas echt toegankelijk voor de oorlogsliefdekinderen in Indonesie, zodat zij de verhalen kunnen lezen, reageren en op zoek gaan. Uw donaties blijven noodzakelijk en welkom.
Als iedereen die het project Oorlogsliefdekind een warm hart toedraagt, een kleine financiele bijdrage levert, kunnen wij deze website blijven aanvullen met verhalen van oorlogsliefdekinderen, hun vaders en moeders, en hun Nederlandse halfbroers en halfzussen. Als blijk van dank kunt u kiezen uit een van de volgende cadeau's:
Bij een donatie van Eu 20,- of meer:
1. Een digitale pdf-versie van het boek 'Last van de Oorlog'. Een studie naar de Nederlandse Oorlogsmisdaden in Indonesie en hun verwerking van dr. Stef Scagliola. Ideaal voor onderzoekers, wetenschappers, historici en journalisten: een digitale versie is goed te doorzoeken op steekwoorden via Control-F.
2. Het boek 'Zoektocht naar Nederlands bloed' over de zoektocht van de auteur naar de Nederlandse militaire vader van de Indonesische Larima!
Speciaal voor Oorlogsliefdekind.nl ter beschikking gesteld door de auteur, Hendrik Vaessen.
Bij een donatie van Eu 30,- of meer (incl. verzendkosten):
3. De documentaire Tuan Papa
Bij een donatie van Eu 40,- of meer (incl. verzendkosten):
Dank voor de grote hoeveelheid stemreacties in verband met onze nominatie voor de Geschiedenis Online Publieksprijs: 935 stemmen maar liefst. Oorlogsliefdekind.nl is geeindigd op de vierde plaats van de 225 deelnemende websites. Een geweldig resultaat waar we erg trots op zijn!
Lieve vader, mocht je toch nog leven, lees dan onderstaande kennisgeving:
Je bloed stroomt door mijn aderen. Misschien ben ik je evenbeeld. Je had mij, kil en in armoede, achtergelaten. Nu, jaren later verschillen wij daar aan expressie: Mijn nazaten laat ik niet verloederen en heb hun allerminst aan hun lot overgelaten.
De nu 63-jarige José heeft dank zij haar contact met Oorlogsliefdekind eindelijk haar vader gevonden. Het blijkt inderdaad de Nederlandse veteraan te zijn die al in 2009 is opgespoord, maar het vaderschap ontkende. De DNA-test in november 2012 heeft 99,9 % zekerheid gegeven. José heeft haar vader twee weken na de uitslag bij hem thuis kunnen bezoeken, samen met haar man. Zijn vrouw en dochter waren ook bij het gesprek. Ze hebben fotoalbums uit de Indië-tijd van haar vader bekeken, waar José haar moeder op herkende. José: ‘Ik ben zo opgelucht! Mijn moeder heeft de waarheid gesproken. Dat is voor mij heel belangrijk. Misschien blijft het bij deze ene keer. Het is nu aan hen om een keer met mij contact op te nemen. Maar mijn zoektocht is afgerond. Ik heb zekerheid! Dat geeft een enorme rust.’
Zie voor de voorgeschiedenis van de zoektocht de tekst op deze website: ‘Eveneens ontknoping zoektocht José?
Lees ook José's verhaal: categorie 'Oorlogsliefdekinderen in Nederland', titel ‘Eigenlijk weet ik alleen zeker dat ik een kind van een Nederlandse militair ben’.
Het verhaal van Oorlogsliefdekind Lenny uit Jakarta
Als Lenny ons haar verhaal vertelt, schieten regelmatig de tranen in haar ogen. Haar huis in Jakarta staat vol met souvenirs uit Nederland: het bekende Delftsblauwe kussende Volendamse paartje, gekleurde houten tulpen in een delftsblauwe vaas, een beker met Amsterdamse geveltjes, Delftsblauwe borden aan de muur met molens en met een islamitische tekst in Arabisch schrift. Zelfs de studiofoto waarbij ze in een ouderwetse Volendamse keuken in Volendamse kleren gestoken is, ontbreekt niet. Maar hoe haar Nederlandse vader er uit ziet, dat is onbekend.
Op een natte, broeierige namiddag in februari 2012 ontvangen Jenny Dotulong en haar man ons gastvrij in hun huis in Jakarta Pusat. Jenny, schoonheidsspecialiste, vertelt haar levensgeschiedenis aan ons (Yanuar Siddharta uit Indonesie en Annegriet Wietsma, die gedurende twee weken is overgekomen uit Nederland). Het echtpaar Dotulong is in 1969 getrouwd. Uit het huwelijk zijn vier kinderen geboren. Inmiddels is het gezin ook verblijd met de geboorte van twee kleinkinderen. Maar Jenny weet bijna niets van haar eigen moeder en vader.
letteboer
(woensdag, 14 maart 2018)
Hallo Mellisa,
Zie nu toevallig jou bericht uit 2016 neem maar even contact op via mijn email ad...
Johann Heinrich (Joop) Metzler
(woensdag, 28 februari 2018)
I was wondering if my father has any children in Indonesia. He lived in Palembang as far is I know.
Neeltje Schouwstra- Feenstra
(woensdag, 14 februari 2018)
Beste,
Bent u nog steeds op zoek? Mijn oma was Neeltje Feenstra. Ik heb aanvullingen qua data en ...
familie van (Elly Tytus)
(maandag, 12 februari 2018)
Mijn vader Tieme Pots is als dienstplichtig militaire van 25 april 1947 tot 27 maart 1949 in Indone...
Kind(eren) Van Anton de lange
(maandag, 15 januari 2018)
Mijn vader Anton de lange heeft in Indonesië in ieder geval een dochter waar hij naar opzoek is ge...
Did Hendrikus (Henk) father a child?
(dinsdag, 21 november 2017)
Mrs. E. sent us the following post:
I was wondering if my husband may have a half brother or sis...
Recente reacties
Ik heb twee geboorteaktes Lieve Rika, wat een verhaal.... mijn vader was ambulancechauff eur in Padang.bij het hospitaal...hij heeft een verhouding gehad met een getrouwde chinese vrouw...ik dacht dat ze Mo heette.....raar toeval dat ik jouw verhaal lees..... jij weet natuurlijk n...Meer... 18-03-17 21:23
Ik ben 21 keer in Nederland geweest op zoek naar mijn vader Mijn vader Charles V. Heeft in Padang gewerkt als ambulance chauffeur. Hij heeft een relatie gehad met een vrouw met de naam Mo....? Ik weet niet of er een kind is verwekt.....die vraag heb ik al jaren... Ja de nederlandse staat had hiervoor zorg moeten d...Meer... 18-03-17 20:52
Die Nederlandse militairen waren echte vrouwenversierders Mijn vader Joop van der klauw is in 1949 en 1950 in indonesie als militair geweest. Hij werkte in het magazijn. Sourabaia vlg mij. Hij is aan het dementeren nu en heeft het steeds maar over de wasvrouwtjes in indonesie die meer deden als was in de kast le...Meer... 13-02-17 15:22
Ik weet al heel lang dat ik een halfzus heb Lia, jou vader en de mijne zaten dan waarschijnlijk op dezelfde reis naar Indie met de Tegelberg. Ik ben nog niet verder gekomen met mijn zoektocht, ik hoop er nog steeds op! Wens jou ook veel succes en hoop dat je haar vindt. Hartelijke groet, WillyMeer... 06-09-16 00:23
Hij is altijd haar grote liefde gebleven Het zijn aanvankelijk prachtige verhalen van echte liefde - ik weet er alles van (ik woon al 27 jaar in Malaysia en Indonesia). Die prachtige liefdes zijn echter verbroken en gebroken door de Nederlandse overheid die die deze liefdes gewoon verboden. Het ...Meer... 29-06-16 10:29
It was Love with a big L Go there and meet him, is what I would recommend. He is your son and you are his father. He has a right to know his father, not just from letters and photographs, but in reality. Tickets from Australia are not too expensive nowadays so I hope you can make...Meer... 29-06-16 10:14
De hormonen stroomden uit hun oren Zo herkenbaar al die vragen.... Ik zoek ook nog steeds naar mijn Indische zus. Haar bestaan staat wel vast maar dat is dan ook alles. Hoop dat je de antwoorden vind en misschien ook je zus/broer.Meer... 05-05-16 23:56
Ik weet al heel lang dat ik een halfzus heb Ook mijn vader L J Rullens (roepnaam Bep) heeft gezeten in Soekaboemi hij was grenadier (1e dienstplichtige n die naar Indië gingen.November 1946?) mijn vader was 21 jaar bij zijn vertrek. Mijn vaders maten waar ik hem veel over hebt horen praten droegen ...Meer... 14-12-15 14:38
Herkent u zich in deze verhalen? Wilt u iets kwijt?
Wie een verhaal kwijt wil - met of zonder naamsvermelding - kan terecht op deze website. De site staat open voor iedereen die iets weet over vaders en kinderen uit tijden van oorlog in het prille Indonesië.
Ik werkte als verpleegster in het Marinehospitaal in Soerabaja. En zo heb ik Bas leren kennen, die werkte daar als ziekenverpleger in dienst van de Nederlandse marine. Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht, dat is gegroeid. Je denkt: leuke jongen. Hij begon me te bevallen. We begonnen met elkaar om te gaan. Samen eten, dansen in de marinierskantine. En verder denk je daar eigenlijk niet bij na. Het was gewoon gezelligheid. Ik raakte zwanger, zo ging dat nou eenmaal in die tijd. Maar opeens was hij foetsie.
Beste lezers en gebruikers,
Een studie naar de Nederlandse Oorlogsmisdaden in Indonesie en hun verwerking van dr. Stef Scagliola. Ideaal voor onderzoekers, wetenschappers, historici en journalisten: een digitale versie is goed te doorzoeken op steekwoorden via Control-F.
De nu 63-jarige José heeft dank zij haar contact met Oorlogsliefdekind eindelijk haar vader gevonden. Het blijkt inderdaad de Nederlandse veteraan te zijn die al in 2009 is opgespoord, maar het vaderschap ontkende. De DNA-test in november 2012 heeft 99,9 % zekerheid gegeven. José heeft haar vader twee weken na de uitslag bij hem thuis kunnen bezoeken, samen met haar man. Zijn vrouw en dochter waren ook bij het gesprek. Ze hebben fotoalbums uit de Indië-tijd van haar vader bekeken, waar José haar moeder op herkende. José: ‘Ik ben zo opgelucht! Mijn moeder heeft de waarheid gesproken. Dat is voor mij heel belangrijk. Misschien blijft het bij deze ene keer. Het is nu aan hen om een keer met mij contact op te nemen. Maar mijn zoektocht is afgerond. Ik heb zekerheid! Dat geeft een enorme rust.’
Als Lenny ons haar verhaal vertelt, schieten regelmatig de tranen in haar ogen. Haar huis in Jakarta staat vol met souvenirs uit Nederland: het bekende Delftsblauwe kussende Volendamse paartje, gekleurde houten tulpen in een delftsblauwe vaas, een beker met Amsterdamse geveltjes, Delftsblauwe borden aan de muur met molens en met een islamitische tekst in Arabisch schrift. Zelfs de studiofoto waarbij ze in een ouderwetse Volendamse keuken in Volendamse kleren gestoken is, ontbreekt niet. Maar hoe haar Nederlandse vader er uit ziet, dat is onbekend.
Op een natte, broeierige namiddag in februari 2012 ontvangen Jenny Dotulong en haar man ons gastvrij in hun huis in Jakarta Pusat. Jenny, schoonheidsspecialiste, vertelt haar levensgeschiedenis aan ons (Yanuar Siddharta uit Indonesie en Annegriet Wietsma, die gedurende twee weken is overgekomen uit Nederland). Het echtpaar Dotulong is in 1969 getrouwd. Uit het huwelijk zijn vier kinderen geboren. Inmiddels is het gezin ook verblijd met de geboorte van twee kleinkinderen. Maar Jenny weet bijna niets van haar eigen moeder en vader.
De documentaire Tuan Papa over oorlogsliefdekinderen, hun vaders en hun moeders is verkrijgbaar op dvd.
